Platforma Obywatelska, wyrób zasmucająco PiSopodobny.
Prof. Andrzej Rychard w felietonie dla portalu Wirtualna Polska (Pełen tekst znajdziecie tutaj) wskazał na to co mnie nurtuje od dłuższego czasu, czyli dążenie PO do stania się "lepszym PiSem" zamiast budowy niekoniecznie "nowej" ale zdecydowanie "innej" jakości. Zasmucają i wodzowskie ciągotki Donalda Tuska i wybuchające co jakiś czas wybuchy niewytłumaczalnej sympatii dla działań PiSu ze strony Bronisława Komorowskiego oraz Jana Rokity.Zakładając że PO wreszcie okaże się zwycięzcą wyborów z poparciem jakichś 30-32% będzie zmuszona szukać partnera do współrządzenia. Odrzucając Samoobronę i LPR z oczyistych względów, a PSL ze względu na zbyt małą ilość głosów, zostajemy z wyborem między LiDem a PiSem. Tańsza wydaje się koalicja z LiDem, który nie wysunie zbyt wielu rządań pod adresem resortów siłowych, jednak pozostaje problem "prawicowej tożsamości" PO i groźby wyjścia frakcji konserwatywnej z wspominanymi Komorowskim i Rokitą.
Z kolei sojuszu z PiS duża część elektoratu PO, zwłaszcza o inteligenckiej proweniencji, może nie zrozumieć. Poza tym PiS żądać będzie utrzymania swojej władzy w resortach sprawiedliwości (Ziobro),obrony (pałac prezydencki ze Szczygłą) i MSZ (Fotyga), a na to PO może nie być chętna. Odbędzie się też na pewno bitwa o CBA, podporządkowane bezpośrednio premierowi, które PO musi albo przejąć albo wykastrować, w żadnym wypadku nie pozostawić we władaniu ekipy z PiS.
Sam Donald Tusk miota się pomiędzy chęcią objęcia po Lechu Kaczyńskim prezydentury a bardziej realną możliwością szybkiego premierostwa. Zdaje sobie jednak sprawę że w Polsce posada Premiera nie jest odskocznią do popularności a najczęściej zgoła przeciwnie. Trzy lata rządów w trudnej koalicji mogą bardzo "zużyć" Tuska, natomiast oddanie władzy komuś innemu stwarza niebezpieczeństwo że w następnej kolejności sięgnie on po władzę w Platformie. Zresztą kierowanie krajem "z tylnego siedzenia" zawsze było bardzo źle odbierane społecznie o czym w 2000 roku przekonał się Marian Krzaklewski.
Wszystko to sprowadza mnie do cynicznego wniosku że po zdobyciu władzy przez PO niewiele się zmieni. Może znikną z języka rządzących słowa "układ" czy "wrogie media" ale z pewnością nie zastąpi ich dążenie do stworzenia niewygodnych politycznie instytucjonalnych rozwiązań.
"Będą wybory" oświadczył wczoraj w TVP premier Jarosław Kaczyński. Pytanie czy naprawdę będą jeżeli na przyspieszonych wyborach PiS może jedynie stracić. Przez dwa lata partia ta przygotowywała cały system instytucjonalny z myślą o rządzeniu przez najmniej jedną całą a najlepiej dwie kadencje. Takie instrumenty jak CBA, ustawa o państwowym zasobie kadrowym czy nowa instytucja nadzorująca rynek finansowy to nie są działania które podejmuje partia licząca się z oddaniem władzy. Zbyt łatwo bowiem CBA może od jutra zacząć prowadzić śledztwa w sprawie członków PiS, a PZK posłuży do wyrugowania z administracji lojalnych wobec PiS urzędników.
Przyznaje że nie wiem jak sytuować postać ministra Kaczmarka w tej tragifarsie jaka rozgrywa się wokół "afery gruntowej". Z jednej strony to człowiek PiSu. Pomimo że formalnie nie był członkiem tej partii zawdzięcza jej najwyższe zaszczyty i stanowiska. W tym kontekście jego postawa to przykład głupiej nielojalności rodem z piaskownicy. Gdyby odszedł cicho miał by jeszcze szansę na powrót, a tak spalił za sobą już wszystkie mosty.
Dziś rano słyszałem w PR3 piosenkę powstańczą wykonywaną w skocznych rytmach przez dzieci, śpiewające radośnie o stertach trupów. Wczoraj bodajże dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego mówił o powstaniu jako o największej bitwie IIWŚ (a taki Łuk Kurski czy Monte Cassino że o D-Day juz nie wspomnę to gdzie?). Wszystko to jest dla mnie raczej żenujące a nie przepełniające patriotyczną dumą.
Rządzącemu PiSowi udała się ostatnio nie lada sztuczka. Zdołał w przeciągu dwóch tygodni upokorzyć Samoobronę nieomal rzucając Andrzeja Leppera na kolana. Roman Giertych tylko dlatego niknął publicznego upokorzenia, że przezornie udał się na urlop. Natomiast widok obdzieranej z kolejnych przywilejów władzy, łkającej wręcz Samoobrony to coś co na długo pozostanie w pamięci. Andrzej Lepper jest w tej sytuacji zadziwiająco bierny. Może więc dochodzące zewsząd plotki o jego związkach z seksaferą są prawdziwe. Wątek tzw. "afery gruntowej" wydaje się jednak cokolwiek przesadzony. Akcja CBA nie przyniosła rozstrzygnięć, a pytania jak daleko funkcjonariusze tej służby mogą posunąć się w ramach prowokacji pozostaje jak dotąd bez wyraźnej odpowiedzi. Porzucić należy nadzieje na powołanie komisji śledczej mającej wyjaśnić te kwestie. Po aferze Rywina żadna trzeźwo myśląca partia do podobnych harców nie dopuści.